Οι καλοκαιρινές διακοπές έρχονται… Πώς θα τις περάσουμε όσο πιο ξέγνοιαστα γίνεται χωρίς να έχουμε στο κεφάλι μας εκκρεμότητες της πολυκατοικίας;
Θέλουμε να απολαύσουμε τη θάλασσα χωρίς ενοχλητικά τηλεφωνήματα για προβλήματα που μπορεί να προκύψουν επειδή έχουμε ξεχάσει να ολοκληρώσουμε τις εργασίες που πρέπει.
Παρακάτω μπορείτε να δείτε τα must do του Διαχειριστή πριν τις καλοκαιρινές διακοπές.

• Απολύμανση / Απεντόμωση: Αυτή τη σημαντική δουλειά δεν πρέπει να την αφήσετε για την “back to school” περίοδο. Η Άνοιξη & το Καλοκαίρι είναι οι καλύτερες εποχές για να απαλλαγούμε απ’ τους ανεπιθύμητους επισκέπτες… Δείτε την προσφορά μας εδώ.
• Έλεγχος ταράτσας και τεχνικών εργασιών π.χ. λάμπες, μόνωση. Καλό θα είναι ένας ειδικός να ελέγξει ότι όλα είναι οκ ώστε να μην έχετε το άγχος ότι κάτι θα πάει στραβά όσο λείπετε.
• Συντήρηση ασανσέρ: Απαραίτητη για να αισθάνονται ασφάλεια οι ένοικοι που θα μείνουν στην πόλη.
• Αναγόμωση πυροσβεστήρων: Πρέπει να έχει γίνει στην ώρα της.
• Έκδοση Κοινοχρήστων: Προγραμματίστε τη όσο είστε στην πόλη, ώστε να μην έχετε ένα ακόμα «task» να σκέφτεστε στην ξαπλώστρα.
  
  

H Polygon είναι ο συνεργάτης σας παντός καιρού!
Επικοινωνήστε μαζί μας στο ☎ 211 411 4012 ή συμπληρώστε τη φόρμα επικοινωνίας για να σας καλέσει άμεσα ένας εκπρόσωπος της Polygon.

Η ανακαίνιση μικρού διαμερίσματος είναι μια διαδικασία με πολλές λεπτομέρειες και σημεία που χρήζουν προσοχής. Κάθε μικρό διαμέρισμα έχει τις δικές του ιδιαιτερότητες και περιορισμούς σχετικά με τον χώρο του. Τα χαρακτηριστικά αυτά θα πρέπει να λαμβάνονται υπόψιν, πριν την έναρξη των εργασιών ανακαίνισης. Περαιτέρω, οι ανάγκες των χρηστών του μικρού διαμερίσματος ποικίλουν, αναλόγως των ιδιαίτερων χαρακτηριστικών τους (π.χ. φοιτητική στέγη – ακίνητο βραχυχρόνιας μίσθωσης) και προσδίδουν μια κατεύθυνση σχετικά με τις προτεινόμενες παρεμβάσεις. Τέλος, κάθε άλλη παράμετρος σχετικά με τον σκοπό και τη χρήση του διαμερίσματος πρέπει να λαμβάνεται υπόψιν κατά το στάδιο της μελέτης, προκειμένου η επένδυση να ανταποκρίνεται στο αποτέλεσμα.

Η ανάγκη των κοινωνιών σε παγκόσμιο επίπεδο για περισσότερους χώρους, παρά το γεγονός ότι το συνολικό κτιριακό απόθεμα παραμένει γενικά σταθερό, οδήγησε στον τεμαχισμό των υπαρχόντων χώρων σε μικρότερους, ώστε να εξυπηρετηθούν οι νέες ανάγκες. Ανάγκες, για παράδειγμα, που προκύπτουν όταν ένα μέλος της οικογένειας αποφασίσει να μείνει στο δικό του σπίτι. Αλλά και ανάγκες οι οποίες προκύπτουν από την ίδια τη φύση της οικογενειακής δομής. Η τελευταία έχει αναμφίβολα μεταβληθεί ριζικά, καθώς πολλές σήμερα είναι οι περιπτώσεις – λόγου χάρη – των μονογονεϊκών οικογενειών.
Γενικές κατευθύνσεις για την ανακαίνιση μικρού διαμερίσματος

Κατά την ανακαίνιση ενός μικρού διαμερίσματος θα πρέπει να ληφθούν διάφοροι παράγοντες υπόψιν. Οι παράγοντες αυτοί μπορούν να κατηγοριοποιηθούν σε τρεις επιμέρους κατηγορίες:

Παρακάτω παρουσιάζονται και αναλύονται συνοπτικά οι σημαντικότεροι από τους παράγοντες αυτούς.

Ο αριθμός των ενοίκων

Ο αριθμός των ενοίκων συνιστά έναν πολύ σημαντικό παράγοντα για τον σωστό σχεδιασμό ή την ανακαίνιση ενός μικρού διαμερίσματος. Στις περισσότερες των περιπτώσεων τα μικρά διαμερίσματα απευθύνονται σε 1-2 ενοίκους. Ωστόσο, αναλόγως με τις ανάγκες και τις οικονομικές δυνατότητες των χρηστών μπορούν να στεγάσουν και περισσότερα μέλη. Όσο αυξάνεται ο αριθμός των ενοίκων, τόσο η ανάγκη για ξεχωριστά έπιπλα και εξοπλισμό είναι επιτακτική.

Το προφίλ των ενοίκων

Ο ένοικος του μικρού διαμερίσματος και οι δραστηριότητες που αυτός επιτελεί κατά τη διάρκεια της ημέρας επίσης παίζουν σημαντικό ρόλο. Αν το διαμέρισμα αποτελεί την οικία καλλιτέχνη θα πρέπει να είναι εξοπλισμένο με ένα μικρό ατελιέ. Αν πρόκειται να στεγάσει έναν φοιτητή, απαραίτητη κρίνεται η εξασφάλιση αποθηκευτικών χώρων. Ράφια, βιβλιοθήκη, καθώς επίσης και κρεβάτι με ενσωματωμένους αποθηκευτικούς χώρους (ντουλάπια), είναι επίσης πολύ βοηθητικά. Αν θα αποτελέσει την οικία ενός ζευγαριού, αναμφίβολα θα πρέπει να διαθέτει διπλό ή ημίδιπλο κρεβάτι. Σημαντική είναι και η ύπαρξη κομοδίνων, ηματιοθήκης ζυγού αριθμού φύλλων, καθώς και η εξασφάλιση ιδιωτικότητας στον χώρο του υπνοδωματίου.

Γενικές απαιτήσεις λειτουργικότητας

Όποιοι και αν είναι ο χρήστες θα πρέπει το μικρό διαμέρισμα να πληροί δύο βασικές αρχές. Την ασφάλεια και την εργονομία. Αυτό σημαίνει πως θα πρέπει να προβλέπεται επαρκής χώρος για άνετη διέλευση και ανεμπόδιστη κίνηση σε οποιαδήποτε θέση του διαμερίσματος. Η δε μελέτη θα πρέπει να προβλέπει άνετους διαδρόμους από και προς τον εξωτερικό χώρο, καθώς και να υπάρχει επαρκής ελεύθερος χώρος για εργασία γύρω από την κουζίνα, ή πίσω από το γραφείο, κ.ο.κ.

Τα έπιπλα του μικρού διαμερίσματος, θα πρέπει να είναι συμβατά με τις διαστάσεις, αλλά και το στυλ του χώρου. Πολύ μεγάλα έπιπλα θα κάνουν το χώρο να φαίνεται μικρότερος από ότι στην πραγματικότητα είναι. Πολύ μικρά πιθανόν να μην είναι κατάλληλα για να εξυπηρετήσουν σωστά τη χρήση τους.

Σε κάθε περίπτωση, απαραίτητη προϋπόθεση για την ορθή επιλογή των επίπλων και του εξοπλισμού του χώρου συνιστά ο σωστός σχεδιασμός και μελέτη της ανακαίνισης του μικρού διαμερίσματος, ο οποίος έπεται φυσικά μίας λεπτομερούς, ακριβούς και προσεκτικής αποτύπωσης.
Ευελιξία

Η έννοια της ευελιξίας είναι εν γένει πολύ σπουδαία για την αρχιτεκτονική, πολλώ δε μάλλον για τα μικρά διαμερίσματα, για τα οποία θα μπορούσαμε να πούμε δίχως υπερβολή πως είναι εντελώς απαραίτητη. Ευελιξία σημαίνει ο χώρος να έχει τη δυνατότητα να αλλάζει μορφή ανάλογα με τις επιθυμητές συνθήκες. Προς αυτήν την κατεύθυνση εξυπηρετεί ο σχεδιασμός των αντικειμένων με τέτοιον τρόπο, ώστε να αλλάζουν μορφή, εξυπηρετώντας δύο ή περισσότερες λειτουργίες ταυτοχρόνως (π.χ. καναπές που τη νύχτα μετατρέπεται σε κρεβάτι, γραφείο που ανασηκώνεται ή είναι πτυσσόμενο ώστε να μην πιάνει χώρο, κ.ο.κ.).

Απαιτήσεις Ασφάλειας

Απαραίτητη προϋπόθεση για να λειτουργεί ένα διαμέρισμα, μικρό ή μεγάλο, σωστά είναι το αίσθημα της ασφάλειας που παρέχει στους χρήστες του. Ο χώρος δηλαδή θα πρέπει να διαθέτει μόνο όσα αντικείμενα είναι απολύτως απαραίτητα, ώστε να μην παρεμποδίζεται η άνετη και ασφαλής κυκλοφορία σε αυτόν. Τα έπιπλα που υπάρχουν στο χώρο, ιδίως όταν υπάρχουν παιδιά θα πρέπει να φέρουν στρογγυλεμένες γωνίες για την αποφυγή τραυματισμών και εν γένει ατυχημάτων, τα δε κυγκλιδώματα στις σκάλες να έχουν το κατάλληλο ύψος και να είναι στέρεα, κ.ο.κ. Επιπροσθέτως, όσες συσκευές είναι παλιές καλό είναι να αντικαθίστανται με νέες καθώς έτσι μειώνεται ο κίνδυνος ατυχήματος. Τέλος, τα κουφώματα που έχουν χάσει την στερεότητά τους χρήζουν άμεσης αντικατάστασης, τόσο για λόγους αποφυγής παραβιάσεων, όσο και για λόγους ενεργειακής αποδοτικότητας

Ενεργειακή αποδοτικότητα

Η ενεργειακή αποδοτικότητα είναι μία ιδιότητα που παίζει κρίσιμο ρόλο στην εποχή μας, μιας και η εξοικονόμηση ενέργειας είναι απαραίτητη στην κοινωνία, τόσο σε ατομικό όσο και σε συλλογικό επίπεδο. Στο μεν ατομικό επίπεδο, δια της εξοικονόμησης ενέργειας επιτυγχάνεται η εξασφάλιση πόρων και, άρα, η διάθεσή τους κάπου αλλού, όπου και είναι περισσότερο απαραίτητοι (π.χ. είδη πρώτης ανάγκης). Στο δε συλλογικό επίπεδο, με την εξοικονόμηση ενέργειας συμβάλουμε στην προστασία του πλανήτη από την κλιματική αλλαγή, αλλά και διασφαλίζουμε τους υπάρχοντες φυσικούς πόρους στις επόμενες γενιές (αειφορία)

Σε πρώτο στάδιο, η εξοικονόμηση ενέργειας επιτυγχάνεται με τη θωράκιση του κτιρίου (εξωτερική θερμομόνωση του διαμερίσματος, τοποθέτηση κουφωμάτων με διπλούς υαλοπίνακες, κ.ο.κ.). Σε δεύτερο στάδιο, εξετάζεται ο ηλεκτρομηχανολογικός εξοπλισμός του κτιρίου, ο οποίος θα πρέπει να πληροί συγκεκριμένες προδιαγραφές, εναρμονιζόμενες με τις απαιτήσεις άνεσης του σύγχρονου ανθρώπου. Συσκευές παλιές οι οποίες καταναλώνουν μεγάλα ποσά ενέργειας θα πρέπει να αντικαθίστανται με νέες, περισσότερο αποδοτικές: οι λαμπτήρες πυρακτώσεως που βρίσκονται στα περισσότερα παλιά σπίτια είθισται να αντικαθίστανται με λαμπτήρες φωτοδιόδων (led), ενώ σημαντικά είναι και τα έξυπνα συστήματα που έχουν κάνει την εμφάνισή τους τα τελευταία χρόνια και διευκολύνουν πάρα πολύ την ενεργειακή εξοικονόμηση.

Αισθητική

Ακόμα κι όταν όλα τα παραπάνω έχουν επιτευχθεί, δεδομένου ότι το διαμέρισμα διαθέτει ένα οπτικό αποτύπωμα, προκειμένου ο ένοικος να ζει σε ένα ευχάριστο περιβάλλον, απαραίτητη είναι και η ανανέωση της εικόνας του μικρού διαμερίσματος.

Η εικόνα ενός μικρού διαμερίσματος μετά την πάροδο πολλών ετών χρειάζεται ανανέωση για δύο λόγους. Ο πρώτος λόγος είναι καθαρά για λόγους λειτουργικότητας. Η φθορά του χρόνου κάνει την εμφάνισή της στα υλικά κατασκευής, με αποτέλεσμα αυτά να μην είναι λειτουργικά ή και πολλές φορές επικίνδυνα.

Ο δεύτερος λόγος είναι καθαρά αισθητικός. Τα παλιά έπιπλα αποπνέουν μία άλλη εποχή και δεν αντικατοπτρίζουν πολλές φορές το στυλ των ενοίκων. Τα καινούργια έπιπλα θα δώσουν μία άλλη αίσθηση στο χώρο, εκφράζοντας καλύτερα το στυλ του χρήστη και εναρμονίζονται καλύτερα με το διαμέρισμα εν συνόλω.

Οικονομικός προϋπολογισμός

Τέλος, ο οικονομικός προϋπολογισμός του νοικοκυριού είναι και αυτός που θα κρίνει την αναγκαιότητα των επεμβάσεων ανακαίνισης ή συντήρησής του μικρού διαμερίσματος, καθώς και την ιεράρχησή τους.

Σημαντική είναι και η προβλεπόμενη διάρκεια ζωής του διαμερίσματος. Οι επεμβάσεις αισθητικής και λειτουργικής αναβάθμισης θα πρέπει να αντιστοιχούν στον χρονικό ορίζοντα της κατασκευής. Μία κατασκευή που θα χρησιμοποιηθεί για μεγάλο χρονικό διάστημα θα αποσβέσει το ποσό της επένδυσης, εντός της χρονικής διάρκειας ζωής της κατασκευής. Έτσι, το όφελος είναι διπλό: Από τη μία έχουμε την βελτίωση του βιοτικού επιπέδου του χρήστη, και από την άλλη εξοικονόμηση πόρων και χρημάτων.

Του Επαμεινώνδα Καπετανάκη, Αρχιτέκτων Μηχανικός
HARBOUR ARCHITECTURE
Ξάνθου 54, Γλυφάδα

Συναισθηματικό φαγητό: γιατί συμβαίνει;

Έχεις παρατηρήσει ότι τρως συναισθηματικά; Όταν αγχώνεσαι ή χάνεις τον έλεγχο επιλέγεις να φας κάποιο τρόφιμο, και μάλιστα, μετά αισθάνεσαι ενοχές που σου συμβαίνει αυτό; Είσαι από τους ανθρώπους που «τρως τα συναισθήματά σου»;

Πίστεψέ με… Όλοι μας κάποια στιγμή έχουμε βρεθεί σε αυτή τη θέση, όμως σημασία έχει τι κάνεις τελικά με αυτό. Έτσι δεν είναι;

Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή.

Τι είναι το συναισθηματικό φαγητό;

Το συναισθηματικό φαγητό χαρακτηρίζεται από μία έντονη επιθυμία του ατόμου να επιλέξει ένα συγκεκριμένο είδος τροφίμου (πχ σοκολάτα), ή μία συγκεκριμένη κατηγορία τροφίμου (πχ αλμυρό), συνειδητά ή ασυνείδητα. Μάλιστα, τις περισσότερες φορές η επιλογή του τροφίμου είναι ασυνείδητα, δηλαδή χωρίς να υπάρχει η σκέψη, παρά μόνο αυτή η έντονη επιθυμία που οδηγεί σε αυτή την επιλογή.

Για ποιους λόγους τρώει κάποιος συναισθηματικά;

Οι εμπειρίες του κάθε ατόμου και ο τρόπος που ο καθένας μας αντιλαμβάνεται την πραγματικότητά του αποτελούν τα 2 βασικά χαρακτηριστικά που ο καθένας μας δημιουργεί τις διαφορετικές του συνήθειες. Έτσι, υπάρχουν πολλοί λόγοι που το κάθε άτομο τρώει συναισθηματικά. Παρόλα αυτά, έπειτα από παρατήρηση, παρακάτω μπορούμε να δούμε μερικούς λόγους:

1. Στρες

Και είμαι σίγουρη ότι όλοι μας το έχουμε βιώσει έστω 1 φορά! Αν αισθάνεσαι συνεχώς κουρασμένος-η, υπερβολικά καταπονημένος-η ή και αγχωμένος συνέχεια, τότε νομίζω είναι η κατάλληλη στιγμή να αναρωτηθείς «αν έχεις στρες»!

Όταν κάποιος αισθάνεται συχνά στρες ή ακόμα και για αρκετά χρόνια, τότε το σώμα μας αναγνωρίζει αυτές τις συνθήκες και μπαίνει στη διαδικασία να τις αλλάξει. Ένας από τους τρόπους αυτούς είναι μέσα από το φαγητό. Η κατανάλωση τροφίμων που περιέχουν υψηλή περιεκτικότητα σε λιπαρά μειώνει πραγματικά την αντιληπτή και βιολογική απόκριση στο άγχος, δημιουργώντας μία στιγμιαία καλύτερη αίσθηση. Το κλειδί όμως βρίσκεται στο «στιγμιαία»! Η υψηλή κορτιζόλη, η οποία εκκρίνεται λόγω του στρες, ή η υπερβολική κούραση αυξάνει την ευαισθησία σε συγκεκριμένα σημεία στον εγκέφαλο (κέντρα ανταμοιβής), δημιουργώντας έτσιακόμα περισσότερη την επιθυμία για φαγητό.

• Έλλειψη ευχάριστων στιγμών

Ανπραγματικά κάτσεις λίγο και σκεφτείς, τότε δες πόσα πράγματα έχεις ήδη στη ζωή σου και είσαι χαρούμενος-η για αυτά (σπίτι, οικογένεια, φίλους, υγεία, φαγητό). Η έλλειψη όμως τέτοιων χαρούμενων στιγμών – σαν αυτή που πήρες λίγο χρόνο και σκέφτηκες – μπορεί να οδηγήσει στην επιθυμία για «δόσεις χαράς» μέσα στη ημέρα. Η κατανάλωση τροφίμων που είναι υψηλά σε ζάχαρη ή και σε υδατάνθρακες, παράγουν στιγμιαία ορμόνες που συνδέονται με τη ψυχολογία και τη διάθεσή μας, όπως είναι η σεροτονίνη («ορμόνη της χαράς») και έτσι ο εγκέφαλός μας μαθαίνει ότι κάθε φορά που θα θέλει αυτή τη «δόση χαράς» ξέρει από ποια τρόφιμα μπορεί να τη λάβει.

3. Συνήθεια

Πόσες φορές ήταν αυτές που περπάτησες μέχρι την πόρτα του ψυγείου από βαρεμάρα ή απλά άνοιξες τα ντουλάπια της κουζίνας χωρίς πραγματικά να αισθάνεσαι πείνα; Συχνά, υπάρχει η τάση κάποιος να αισθάνεται κάποιο συναίσθημα εκείνη τη στιγμή και αυτό να διαστρεβλώνεται με την πείνα. Αντίστοιχα, το ίδιο συμβαίνει και ότι υπάρχουν απερίσκεπτες κινήσεις, ενώ το μυαλό μας συνεχίζει να σκέφτεται. Κι αν όλο αυτό επαναλαμβάνεται μέσα στην ημέρα ή τις ημέρες που περνούν, με αυτό τον τρόπο δημιουργείται η συνήθεια. Ο όρος συνήθειας εξ’ορισμού είναι κάτι που κάνουμε με συνέπεια και για μεγάλο χρονικό διάστημα. Είναι ακριβώς αυτό που κάνεις, είτε το γνωρίζεις είτε όχι.

4. Αναγνώριση πείνας

Η έλλειψη αναγνώρισης της πραγματικής πείνας αποτελεί ένα ακόμη χαρακτηριστικό των ατόμων που αναφέρουν το συναισθηματικό φαγητό. Όσο περίεργο κι αν ακούγεται, όντως το μεγαλύτερο ποσοστό των ατόμων που συναντώ δε γνωρίζει ποιο είναι το αίσθημα της πείνας. Στην πραγματική πείνα παρουσιάζεται το χαρακτηριστικό «γουργούρισμα» στο στομάχι, ή ακόμα και μια ελαφριά ζαλάδα. Αρκετά συχνά, πιστεύουμε ότι είμαστε πεινασμένοι όταν είμαστε διψασμένοι, βαριεστημένοι, κουρασμένοι ή απλά συνειδητοποιούμε ότι είναι η ώρα που «υποτίθεται πρέπει» να φάμε.

Σίγουρα μπορώ να συνεχίσω και να αναφέρω ακόμα περισσότερους λόγους που κάποιος τρώει συναισθηματικά. Κάθε άνθρωπος είναι μοναδικός, και ο κόσμος του ακόμα πιο ιδιαίτερος! Ακόμα κι αν κάτι δε γνώριζες σχετικά με το συναισθηματικό φαγητό, τώρα πιστεύω ότι ενδεχομένως να ταυτίστηκες με κάποιο ή κάποια από τα παραπάνω και να παρατηρήσεις για το αν τρως συναισθηματικά. Σημασία όμως έχει και πως τελικά σταματάει… Έτσι δεν είναι;

Της Ελένης Τσαχάκη, Διαιτολόγος – Διατροφολόγος M.Sc

Γράφει ο Πάρης Παπαχρήστος Διαιτολόγος Διατροφολόγος στην Αθήνα, M.Sc.

Με τον όρο μικρόκοσμο, αναφέρομαι στο περιβάλλον που μπορείς να διαχειριστείς, όπως το τραπέζι που εργάζεσαι στο σπίτι και στο γραφείο, στο ψυγείο σου, ακόμη και στο αμάξι σου όταν πηγαίνεις στην εργασία. Έχεις αναρωτηθεί ποτέ πώς επιδρούν τα ερεθίσματα αυτού του περιβάλλοντος στις διατροφικές σου συνήθειες;

Οπτικάερεθίσματα και Διατροφικές τάσεις

Έρευνα που έχει γίνει σε σχολικό κυλικείο δείχνει ότι εάν γίνει το τζάμι του ψυγείου με τα παγωτά αδιαφανές μειώνονται οι πωλήσεις τους. Ακόμη, αν προστεθεί ένα μπολ φρούτων δίπλα στο ταμείο αυξάνονται οι πωλήσεις τους.

Αλλά τα παιδιά δεν είναι τα μόνα που επηρεάζονται έντονα από οπτικές ενδείξεις…

Στη μεθοδολογία που εφαρμόζω στο γραφείο και στις εξ΄αποστάσεως συνεδρίες, εργάζομαι για την προσαρμογή των σπιτιών και των χώρων εργασίας σου με τρόπους που σου διευκολύνουν και σου αυτοματοποιούν θρεπτικές επιλογές τροφίμων και δραστηριοτήτων.

Τι μπορείς να κάνεις λοιπόν;

Για τη διατροφή σου:

– Τοποθέτησε φρέσκα φρούτα, λαχανικά, νερό και άλλες θρεπτικές επιλογές σε εύκολα σημεία στο ψυγείο σου και στο επίπεδο των ματιών σου.

– Κράτησε τα τρόφιμα που δεν μπορείς να αντισταθείς μακριά από το ορατό σου πεδίο, για παράδειγμα στο πίσω μέρος των ντουλαπιών ή ακόμα καλύτερα εντελώς εκτός σπιτιού. Είναι πολύ πιο εύκολο να διαχειριστείς την επιθυμία να φας μια πολύ γευστική μπάλα παγωτού στο αγαπημένο σου ζαχαροπλαστείο, από ότι να προσπαθείς να μη φας κάθε βράδυ από το οικογενειακό παγωτό που έχεις στο ψυγείο σου βλέποντας τηλεόραση…

– Αν η κουζίνα του γραφείου που εργάζεσαι είναι πάντα γεμάτη με γλυκά (π.χ. ντόνατς) ή άλλους διατροφικούς πειρασμούς, σκέψου τρόπους να αποφύγεις να πας εκεί. Μπορείς να παραγγείλεις τον απογευματινό σου καφέ απ΄έξω, αντί να τον ετοιμάσεις στηνεσπρεσιέρα της κουζίνας;

Για την άσκηση σου:

– Έχεις δύο βαράκια ή λάστιχα γυμναστικής σε ένα καλάθι κοντάστηντηλεόραση και χρησιμοποίησε τα όταν βλέπεις ταινία ή σειρά.

– Τοποθέτησε τα αθλητικά σου παπούτσια σε σημείο που να φαίνονται εύκολα όταν ανοίγεις τη ντουλάπα.

Εάν όλα τα παραπάνω σου φαίνονται υπερβολικά απλά ή και προφανή, ίσως υποεκτιμάς τη δύναμη της γρήγορης συμπεριφοράς behavioral economics. Ακόμα και οι ερευνητές που μελετούν τα αποτελέσματα υπόκεινται στην επιρροή αυτής της συμπεριφοράς!

Πιο συγκεκριμένα…
Σε μια μελέτη, μια ομάδα ειδικών διατροφής παρακολούθησε μια διάλεξη στην οποία εξέτασαν έρευνες και παρακολούθησαν βίντεο που έδειξαν ότι οι άνθρωποι τρώνε περισσότερο όταν χρησιμοποιούν μεγαλύτερα μπόλ.

Αμέσως μετά τη διάλεξη, βρέθηκαν σε μια εκδήλωση (ως μέρος της μελέτης). Όσοι έλαβαν μεγαλύτερα μπολ, κατανάλωσαν περισσότερο παγωτό από εκείνους που έλαβαν μικρότερα μπολ. Έπειτα αρνήθηκαν ότι το μέγεθοςτου μπολ επηρέασε την κατανάλωσή τους σε παγωτό.

Δεν φτάνει η θέληση!
Η άποψή μου είναι ότι ακόμη κι εγώ που σου παρουσιάζω αυτή τη μελέτη και σου εξηγώ πως δουλεύει ο εγκέφαλος μας αν βρεθώ σε ένα μικρόκοσμο που δεν λειτουργεί υπέρ μου, θα ενδώσω. Ναι λοιπόν στο να αλλάξεις τις διατροφικές σου  συνήθειες, αλλά αυτό δεν γίνεται με ευχές ή με πολύ θέληση, απαιτεί και στρατηγική!

Γράφει ο Ψυχολόγος-Ψυχοθεραπευτής Γιάννης Ξηντάρας

Η πλειοψηφία των ανθρώπων απεχθάνεται την μοναξιά. Δεν την αντέχουν… Νιώθουν πως βρίσκονται στο περιθώριο και αισθάνονται μειονεκτικά. Υπάρχουν, βέβαια και άνθρωποι που επιζητούν την μοναξιά (εδώ με την έννοια της μοναχικότητας), την ηρεμία τους, το χρόνο τους μόνο με τον εαυτό τους.

Για να καταπολεμήσουν την μοναξιά οι άνθρωποι, έρχονται σε επαφή με άλλους ανθρώπους. Η επαφή, η ανθρώπινη επικοινωνία, η σύνδεση δυο ή περισσοτέρων ατόμων φαίνεται πως είναι απαραίτητη. Επίσης, απαραίτητα είναι και η συντροφικότητα και η αγάπη.  Η ανάγκη μας για συντροφικότητα, για να επικοινωνούμε, για να αγαπάμε και να μας αγαπάνε είναι μία βαθιά υπαρξιακή συνισταμένη για μία καλύτερη ζωή. Χωρίς την επαφή, την επικοινωνία και την αγάπη των άλλων τι ενδιαφέρον έχει η ζωή;

Παρόλα αυτά, μερικοί άνθρωποι δυσκολεύονται να πετύχουν μια σύνδεση με τους άλλους. Δυσκολεύονται είτε να κάνουν το πρώτο βήμα είτε να διατηρήσουν την σύνδεση και συχνά αναρωτιούνται «Τι μπορεί να φταίει;». Συνήθως καταλήγουν να πιστεύουν πως φταίνε κάποιες επιφανειακές αιτίες όπως η οικονομική κατάσταση ή η εξωτερική εμφάνιση… Η αλήθεια είναι πως αυτά είναι τα πρώτα που παρατηρεί κάποιος για να ξεκινήσει μία επαφή με κάποιο άλλο άτομο…

Μήπως τελικά χρειάζονται και άλλοι παράμετροι για να διατηρηθεί η σύνδεση;  Ακόμα κι θεωρήσουμε ότι χρειάζονται, θα πρέπει με σιγουριά να πούμε ότι δεν είναι απαραίτητοι για να φέρουν την προσωπική ευτυχία. Για να νιώσουμε επιθυμητοί δεν χρειάζεται να κάνουμε επίδειξη της μεγαλομανίας μας, των ακριβών ρούχων, των ακριβών gadgets ή οι χιλιάδες φίλοι στα social media (τους περισσότερους δεν τους γνωρίζουμε καν, και αν τους γνωρίζουμε έχουμε να μιλήσουμε από το Δημοτικό!). Χρειάζεται να κοιτάξουμε τον εαυτό μας και να κάνουμε μία προσωπική αναγνώριση της αξίας μας, με τα καλά μας και τα άσχημα μας και στο τέλος την αποδοχή και την αγάπη του εαυτού μας.

Αρκεί και μόνο να βρούμε τον τρόπο να αγαπήσουμε τον εαυτό μας.

Τότε θα ανοίξει και ο δρόμος για να αγαπηθούμε από έναν άλλον.

Τότε πραγματικά ακτινοβολούμε θετικότητα και αυτό είναι δελεαστικό στα μάτια των άλλων.

Ο Γιάννης Ξηντάρας είναι Ψυχολόγος στην Αγία Παρασκευή, απόφοιτος Πανεπιστημίου Αθηνών και Strathclyde University. Μέλος του Συλλόγου Ελλήνων Ψυχολόγων και της Ελληνικής Προσωποκεντρικής και Βιωματικής Εταιρείας, επιστημονικός υπεύθυνος στο Κέντρο Συμβουλευτικής και Ψυχολογικής Υποστήριξης «Επαφή».

Γράφει ο Ψυχολόγος-Οικογενειακός Σύμβουλος Γιάννης Ξηντάρας (xidaras.gr)  

Για τη σωστή ανάπτυξη ενός παιδιού είναι απαραίτητη η φυσική παρουσία των γονέων του. Δεν είναι δυνατόν να αντικατασταθεί. Ούτε να εξαγοραστεί η αγάπη και η φροντίδα με παιχνίδια, ή με σοκολάτες , ή με τον ικανοποιήσουν την οποιαδήποτε υλική επιθυμία.

Ειδικά το μικρότερο παιδί έχει την ανάγκη για πιο στενή σχέση με τους γονείς του. Είναι στη φάση που διαμορφώνει την προσωπικότητά του και τον χαρακτήρα του. Οι γονείς οφείλουν να είναι εκεί… δίπλα του, να του μάθουν τις σωστές αξίες, να συζητούν μαζί του,  να ακούν τους προβληματισμούς του, να το συμβουλεύουν, να τον προστατεύουν και να το στηρίζουν οπουδήποτε χρειαστεί.

Το παιδί χρειάζεται να γνωρίζει πως οι γονείς είναι ΠΑΝΤΑ δίπλα του. Επίσης, χρειάζεται να γνωρίζει πως υπάρχουν όρια. Οι γονείς δεν πρέπει να είναι πιεστικοί αλλά ούτε υπερβολικά ευέλικτοι. Καλό είναι να υπάρχει μια ισορροπία και να αφήνουμε το παιδί από μόνο του να μας εκμυστηρευτεί τι το απασχολεί. Μερικές φορές μπορεί να μην είναι έτοιμο να μιλήσει, αν σε μία τέτοια περίπτωση το πιέσουμε… επόμενο είναι να νιώσει πίεση και να αντιδράσει δυσάρεστα προς εμάς. Αν όμως ξέρει πως είμαστε εκεί για να μας συμβουλευτεί … θα έρθει από μόνο του όταν το θελήσει.

Ενθαρρυντικά λειτουργεί αν επιβραβεύουμε το παιδί μας όταν προσπαθεί, ώστε να υπάρχει το κίνητρο για να συνεχίσει. Οφείλουμε ως γονείς να είμαστε δεκτικοί και στοργικοί όταν ακούμε τους προβληματισμούς των παιδιών μας, να τους εμπνέουμε για να θέτουν ρεαλιστικούς στόχους στη ζωή τους, ώστε να μην απογοητευτούν.

Είναι σημαντικό να είμαστε το στήριγμα των παιδιών μας. Οι βάσεις που θα πάρουν από το «σπίτι» τους θα διαμορφώσει τον χαρακτήρα και τη συμπεριφορά τους απέναντι στην κοινωνία. Οι βάσεις αυτές είναι οι αξίες, τα πιστεύω και τα θέλω του, δηλαδή η ταυτότητα του. Ας είμαστε κοντά στα παιδιά μας  για να έχουν την κριτική σκέψη να κάνουν εποικοδομητικές επιλογές και να είναι αγωνιστές στη ζωή τους…

—————————————–

Ο Γιάννης Ξηντάρας είναι Ψυχολόγος-Παιδοψυχολόγος στην Αγία Παρασκευή, τ.συνεργ. στο Νοσοκομείο Παίδων “Αγία Σοφία”, μέλος της Ελληνικής Εταιρίας Εφηβικής Ιατρικής και του Ευρωπαϊκού Συλλόγου Ψυχοθεραπείας. Απόφοιτος Ε.Κ.Π.Α, επιστημονικός υπεύθυνος στο Κέντρο Συμβουλευτικής και Ψυχολογικής Υποστήριξης “Επαφή”.

Γράφει ο Ψυχολόγος-Σύμβουλος Γάμου Γιάννης Ξηντάρας

Ένα από τα πιο σπουδαία χαρακτηριστικά των σχέσεων των ανθρώπων είναι ότι διέπονται από πολυπλοκότητα. Οι σχέσεις δεν είναι απλές. Η αλήθεια είναι όμως, πως στην απλότητα των σχέσεων μπορεί κανείς να διακρίνει και να απολαύσει την ομορφιά τους.

Όπως για παράδειγμα, όταν παλεύεις στη ζωή σου να επιτύχεις τον πιο δύσκολο στόχο… προσπαθείς, «παλεύεις», αφοσιώνεσαι και όταν τελικά τα καταφέρεις, απολαμβάνεις την έκβαση του. Έτσι ακριβώς είναι και οι σχέσεις…

Σχέσεις κάθε είδους… Η σχέση του άνδρα με την γυναίκα, η σχέση του γονέα με το παιδί, των αδελφών μεταξύ τους, με τον φίλο, με τον συνάδελφο, με τον εργοδότη, με τον γείτονα, με τον περιπτερά, με τον σκύλο, με το αυτοκίνητο… όλες είναι σχέσεις. Τα πάντα γύρω μας, κάθε τι που μας συνδέει με κάθε τι άλλο, έμψυχο ή άψυχο θεωρείται σχέση.

Για να ζήσουμε την ζωή μας όσο το δυνατόν πιο λειτουργικά γίνεται, πρέπει να μπορούμε να ανταπεξερχόμαστε με τις σχέσεις αυτές. Ορισμένα μυστικά που θα μας διευκολύνουν τη ζωή μας είναι τα εξής παρακάτω:

•          Οι σχέσεις είναι ισότιμες, δεν έχει σημασία αν ο άλλος είναι μικρότερος ηλικιακά, πιο πλούσιος, με κύρος ή έχει κάποιο αξίωμα. Όλοι έχουν δικαίωμα να έχουν την άποψη τους και για αυτό θα πρέπει να μάθουμε να ακούμε, ο ένας τον άλλον.

•          Οι σχέσεις πολλές φόρες αναφέρονται σε δύο πρόσωπα με εκ διαμέτρου αντίθετες απόψεις. Θα πρέπει να μάθουμε να κάνουμε συμβιβασμούς, να υποχωρούμε, να μην έχουμε πάντα την απαίτηση να γίνεται το δικό μας.

•          Στις σχέσεις οφείλουμε να μάθουμε να ελισσόμαστε. Καμιά φορά μπορεί να πάρουμε μία απόφαση και να πρέπει να την μεταφέρουμε στην άλλη πλευρά όχι με έναν τρόπο αλλά περισσότερους. Ακόμα και αν αυτό σημαίνει κάποια αποτυχία, στο τέλος κερδισμένος θα βγει αυτός που θα φτάσει στον στόχο του.

•          Στις σχέσεις συχνά χρειάζεται να παραμερίσουμε τον εγωισμό μας, να κάνουμε πίσω. Να κάνουμε στην άκρη. Ίσως χρειαστεί και να σιωπήσουμε, προκειμένου να μην χαλάσουμε το κλίμα. Κι όμως ναι, είναι φορές που χρειάζεται να το κάνουμε κι αυτό…

Θα αναρωτιέστε… Τελικά αξίζει τον κόπο, να προσπαθούμε τόσο πολύ για τις σχέσεις; Η απάντηση είναι ένα μεγάλο ΝΑΙ! Αξίζει να βρούμε το άλλο μας »μισό», γιατί »δυο» μαζί είμαστε πιο δυνατοί, πιο ασφαλείς και τελικά πιο ολοκληρωμένοι!

Ο Γιάννης Ξηντάρας είναι Ψυχολόγος-Σύμβουλος Γάμου στην Αθήνα, απόφοιτος Πανεπιστημίου Αθηνών και Strathclyde University. Μέλος του Συλλόγου Ελλήνων Ψυχολόγων και της Ελληνικής Προσωποκεντρικής και Βιωματικής Εταιρείας, επιστημονικός υπεύθυνος στο Κέντρο Συμβουλευτικής και Ψυχολογικής Υποστήριξης “Επαφή”.

Γράφει ο Γιάννης Ξηντάρας, Ψυχολόγος-Ψυχοθεραπευτής στην Αθήνα (www.xidaras.gr)  

Αυτοεκτίμηση είναι αυτό που λέει από μόνη της η λέξη, είναι η εκτίμηση που έχουμε για τον εαυτό μας, είναι η αυτοπεποίθηση που δείχνουμε στον ίδιο μας τον εαυτό, κατά πόσο δηλαδή πιστεύουμε στις δυνατότητές και τις ικανότητές μας. Είναι η δυνατότητα μας να εκφράζουμε αυτό που θέλουμε και να πράττουμε αυτό που  αισθανόμαστε χωρίς να φοβόμαστε ότι κάποιος θα μας κρίνει. Με λίγα λόγια είναι η εμπιστοσύνη που έχουμε για τον ίδιο μας τον εαυτό και η σκέψη ότι μπορούμε να τα καταφέρουμε ακόμη και στις πιο δύσκολες καταστάσεις. Δεν νιώθουμε ανασφάλεια για τις δυνατότητές μας και δεν φοβόμαστε την απόρριψη του έξω κόσμου.

Παρακάτω ακολουθούν κάποιοι τρόποι με τους οποίους μπορούμε να ενισχύσουμε την αυτοεκτίμησή μας.

1. Πίστη στον εαυτό μας. Το ότι κάποιος έχει διαφορετική άποψη από τη δική μας δεν σημαίνει ούτε ότι η δική μας οπτική γωνία για ένα θέμα είναι λανθασμένη αλλά ούτε και η οπτική γωνία του συνομιλητή μας. Και οι δύο έχουμε κάτι να πούμε και το στηρίζουμε με επιχειρήματα επειδή πιστεύουμε στον εαυτό μας. Για παράδειγμα, ο αριθμός 6 μπορεί να είναι και το 9, εξαρτάται από ποια πλευρά τον κοιτάει κανείς και οι δύο οπτικές είναι σωστές…
2. Αγάπη στον εαυτό μας και με τα ελαττώματά του. Δεν έχει καμία σημασία αν είμαστε όμορφοι, άσχημοι, αδύνατοι, παχουλοί, ευκατάστατοι ή φτωχοί, όλοι είμαστε ίσοι, όλοι έχουμε τα ίδια δικαιώματα. Πίστεψε στον εαυτό σου, σκέψου ότι όλοι είμαστε μοναδικοί και ανεπανάληπτοι και ότι κάθε άνθρωπος έχει τη δική του αξία και τα δικά του προτερήματα. Έχοντας εμπιστοσύνη λοιπόν στον εαυτό μας μπορούμε να βρούμε τα χαρακτηριστικά εκείνα (όχι μόνο εξωτερικά αλλά και αξίες) που μας κάνουν ξεχωριστούς και να τα αγαπήσουμε.
3. Το να μην μας νοιάζει το τι θα πει ο κόσμος και αν συμφωνεί ή διαφωνεί μαζί μας, έτσι χάνεται η ουσία της ζωής. Ο κάθε άνθρωπος είναι ξεχωριστός και σίγουρα έχει τη δική του οπτική γωνία σε πολλά ζητήματα της ζωής. Να μην συμφωνούμε με κάποιον δεν σημαίνει ότι δεν τον συμπαθούμε, απλά έχουμε διαφορετική γνώμη πάνω σε ένα θέμα που συζητάμε. Φαντάζεστε όλοι να συμφωνούσαμε με όλους, η κάθε συζήτηση θα ήταν τόσο μάταιη και βαρετή αφού σε όλα θα λέγαμε «ναι, έχεις δίκιο». Μην φοβάστε να εκφράζετε ελεύθερα τα πιστεύω σας έτσι ενισχύετε την αυτοπεποίθησή σας. 

• Να ζούμε την κάθε στιγμή της ζωής μας και να σκεφτόμαστε ότι κανείς δε θα ζήσει αιώνια. Η έλλειψη λοιπόν της αιωνιότητας θα πρέπει να είναι κίνητρό μας για να κάνουμε πράγματα στη ζωή μας και να μην φοβόμαστε ότι δε θα αρέσει στους άλλους. Ας ενισχύσουμε την αυτοπεποίθησή μας και ας πράττουμε αυτά που νιώθουμε χωρίς να φοβόμαστε την απόρριψη.

Ο Γιάννης Ξηντάρας είναι  Ψυχολόγος- Ψυχοθεραπευτής στην Αθήνα, πτυχιούχος Πανεπιστημίου Αθηνών, μέλος του Συλλόγου Ελλήνων Ψυχολόγων και της Εθνικής Εταιρείας Ψυχοθεραπείας Ελλάδος. τ. συνεργ. στο Ευγενίδειο Νοσοκομείο Επιστημονικός Υπεύθυνος στο Κέντρο Συμβουλευτικής και Ψυχολογικής Υποστήριξης “Επαφή”.

Γράφει ο Γιάννης Ξηντάρας, Ψυχολόγος-Ψυχοθεραπευτής στην Αθήνα (www.xidaras.gr)  

Οι άνθρωποι ποτέ δεν είμαστε ευχαριστημένοι. Πάντα θέλουμε κάτι άλλο από αυτό που έχουμε. Κάτι διαφορετικό ή κάτι περισσότερο, σίγουρα όμως όχι αυτό που έχουμε! Μοιάζει ότι ο ιδανικός εαυτός μας ποτέ δεν ικανοποιείται, πάντα προσγειώνεται ανώμαλα στην σφαίρα του πραγματικού, σε αυτό που κάθε φορά πραγματικά είναι ή πραγματικά συμβαίνει. Κάτι άλλο έχουμε φανταστεί, άλλο έχουμε επιθυμήσει και άλλο βρίσκουμε να κρατάμε στα χέρια μας…

Εκτός όμως από την άρνηση για αυτό που έχουμε, πολύ συχνά θέλουμε κι αυτό που έχουνε οι άλλοι: αδιαφορώντας για τα δικά μας κεκτημένα, για αυτά που έχουμε κατακτήσει οι ίδιοι, κρυφοκοιτάζουμε συχνά τις ζωές των άλλων. Βλέπουμε την ευτυχία τους, την χαρά τους, τα πλούτη τους, ρίχνουμε κλεφτές ματιές και ονειροπολούμε… »Αχ, και να τα είχα εγώ αυτά. Αχ, και να ήτανε δικά μου…» Είναι πιο εύκολο να αναγνωρίσουμε όταν συμβαίνει κάτι τέτοιο, ιδιαίτερα στα υλικά αγαθά: το σπίτι, το αυτοκίνητο, τα ρούχα, το κινητό κλπ.

Εξίσου το νιώθουμε όμως, αν το σκεφτείτε και για τις άυλες ιδέες και αξίες μας: Μία από αυτές είναι ο ελεύθερος χρόνος! Όταν τον έχουμε δεν ξέρουμε τι να τον κάνουμε και όταν δεν τον έχουμε τον αναζητούμε απεγνωσμένα! Άλλα και πάλι, όταν τον ξαναβρούμε, όταν μας είναι διαθέσιμος, δεν ξέρουμε πως να τον αξιοποιήσουμε: Βαριόμαστε, γκρινιάζουμε για την ρουτίνα μας, αδιαφορούμε για τους ανθρώπους και τα πράγματα γύρω μας, δεν μας χωράει ο τόπος…

Σαν να πρέπει ακόμα και τότε, να κάνουμε “κάτι” , κάτι που να πιάνει τόπο, να αξίζει τον κόπο, να μας γεμίζει. Και όταν το βρούμε, κι αν το βρούμε, μετά πάλι θα γκρινιάξουμε ότι πέρασε η ώρα, η μέρα, ο καιρός… και δεν ξεκουραστήκαμε! Ένας φαύλος κύκλος που δεν μας αφήνει ποτέ και με τίποτα ικανοποιημένους…

Αν όμως προσεγγίσουμε τον προβληματισμό αυτόν διανοητικά, αν μπορούσαμε να απενοχοποιήσουμε τις έννοιες “τίποτα”, “καθόλου” ή έστω “λίγο” και “μικρό”, ίσως τότε θα μπορούσαμε να απολαύσουμε τις λίγες ώρες ξεκούρασης που μας αντιστοιχούν. Χωρίς να χρειάζεται να αποδείξουμε τίποτα και σε κανέναν, χωρίς να πρέπει να παρουσιάσουμε έργο ακόμα και στην αργία, χωρίς να κοιτάξουμε τι κάνουν οι άλλοι με τον δικό τους χρόνο ή πως βλέπουν οι άλλοι το τι κάνουμε εμείς… Έναν ελάχιστο σεβασμό -φόρο τιμής- στην (παν)ανθρώπινη ανάγκη (μας) για ανάπαυση. Ένα στιγμιότυπο αυτοαποδοχής, ένα καλωσόρισμα στον εαυτό μας καθισμένο σε ένα παγκάκι, με ένα βιβλίο στο χέρι να ατενίζει πότε την θάλασσα εμπρός του και πότε τις ιδέες του περιεχομένου…

Ο Γιάννης Ξηντάρας είναι  Ψυχολόγος- Ψυχοθεραπευτής στην Αθήνα, πτυχιούχος Πανεπιστημίου Αθηνών, μέλος του Συλλόγου Ελλήνων Ψυχολόγων και της Εθνικής Εταιρείας Ψυχοθεραπείας Ελλάδος. τ. συνεργ. στο Ευγενίδειο Νοσοκομείο Επιστημονικός Υπεύθυνος στο Κέντρο Συμβουλευτικής και Ψυχολογικής Υποστήριξης “Επαφή”.

Γράφει ο Ψυχολόγος-Ψυχοθεραπευτής Γιάννης Ξηντάρας

«Η βραδύτητα είναι ο ρυθμός της μνήμης ενώ η ταχύτητα είναι ο ρυθμός της λήθης…» σύμφωνα με το κείμενο του Μίλαν Κούντερα.

Για σκεφτείτε το, η καθημερινότητα μας έχει βάλει σε ρομποτικούς ρυθμούς… από το πρωί που θα ξυπνήσουμε ως το βράδυ που θα ξαπλώσουμε… τρέχουμε να προλάβουμε, δεν στεκόμαστε ούτε μια στιγμή, σπρώχνουμε να πάμε την ώρα μας, τη μέρα μας, τη ζωή μας παρακάτω… και τι καταλαβαίνουμε; Στο τέλος της ημέρας θα διαμαρτυρηθούμε «Πότε πέρασε κιόλας…;»

Όταν διανύουμε μια δύσκολη περίοδο στη ζωή μας, μας φαίνεται «αιώνας» κι όταν έχουμε περάσει μια όμορφη περίοδο αναρωτιόμαστε «Μα πόσο γρήγορα κυλάει ο χρόνος»;

Γιατί όμως μπορεί να συμβαίνει αυτό; Πως δημιουργείται αυτό το μπέρδεμα με την αίσθηση του χρόνου;

Ξέρετε γιατί συμβαίνει; Είναι που δεν προλαβαίνουμε να βιώσουμε την κάθε στιγμή, το κάθε γεγονός να αλληλεπιδράσει με μας… Δεν κατανοούμε πλήρως τι έχουμε κάνει και βιαζόμαστε να πάμε παρακάτω, στο κάθε τι επόμενο: Στην επόμενη ώρα, στην επόμενη μέρα, στην επόμενη δουλειά, στην επόμενη σχέση, στο επόμενο σπίτι…

Δεν παίρνουμε τον απαραίτητο χρόνο για τον εαυτό μας, για  να αγαπήσουμε και να αγαπηθούμε, δεν προλαβαίνουμε να δεθούμε με τους ανθρώπους και τις καταστάσεις, τρέχουμε από τη μία κατάσταση στην άλλη. Δεν κοιτάμε, δεν ακούμε, δεν καταλαβαίνουμε τι μας γίνεται…

Επόμενο είναι να αναρωτιόμαστε: Γιατί είμαστε μόνοι; Γιατί η ζωή μας μοιάζει κενή; Γιατί οι μέρες ενώ είναι γεμάτες από δραστηριότητες, σε εμάς μοιάζουν τόσο άδειες; Γιατί πλήττουμε;

Για δοκιμάστε την επόμενη φορά που θα νιώσετε αυτό το αίσθημα της κενότητας… να κάνετε κάτι μόνο για εσάς. Αφιερώστε μία ώρα από το χρόνο σας μόνο για τον εαυτό σας. Δοκιμάστε να πάρετε μία ταινία, να παραγγείλετε το αγαπημένο σας φαγητό, καθίστε αναπαυτικά σε μια πολυθρόνα και απολαύστε την στιγμή (σας). Έστω κι αν είναι για λίγο…

Μετά αναλογιστείτε αυτήν την ώρα που πέρασε.

Είχε κάποιο νόημα για εσάς; Περάσατε καλά;

Αν ναι, τότε ξανακάντε το με την πρώτη ευκαιρία.

Ο Γιάννης Ξηντάρας είναι Ψυχολόγος στην Αγία Παρασκευή, απόφοιτος Πανεπιστημίου Αθηνών και Strathclyde University. Μέλος του Συλλόγου Ελλήνων Ψυχολόγων και της Ελληνικής Προσωποκεντρικής και Βιωματικής Εταιρείας, επιστημονικός υπεύθυνος στο Κέντρο Συμβουλευτικής και Ψυχολογικής Υποστήριξης «Επαφή».