Γράφει ο Ψυχολόγος-Ψυχοθεραπευτής Γιάννης Ξηντάρας

«Η βραδύτητα είναι ο ρυθμός της μνήμης ενώ η ταχύτητα είναι ο ρυθμός της λήθης…» σύμφωνα με το κείμενο του Μίλαν Κούντερα.

Για σκεφτείτε το, η καθημερινότητα μας έχει βάλει σε ρομποτικούς ρυθμούς… από το πρωί που θα ξυπνήσουμε ως το βράδυ που θα ξαπλώσουμε… τρέχουμε να προλάβουμε, δεν στεκόμαστε ούτε μια στιγμή, σπρώχνουμε να πάμε την ώρα μας, τη μέρα μας, τη ζωή μας παρακάτω… και τι καταλαβαίνουμε; Στο τέλος της ημέρας θα διαμαρτυρηθούμε «Πότε πέρασε κιόλας…;»

Όταν διανύουμε μια δύσκολη περίοδο στη ζωή μας, μας φαίνεται «αιώνας» κι όταν έχουμε περάσει μια όμορφη περίοδο αναρωτιόμαστε «Μα πόσο γρήγορα κυλάει ο χρόνος»;

Γιατί όμως μπορεί να συμβαίνει αυτό; Πως δημιουργείται αυτό το μπέρδεμα με την αίσθηση του χρόνου;

Ξέρετε γιατί συμβαίνει; Είναι που δεν προλαβαίνουμε να βιώσουμε την κάθε στιγμή, το κάθε γεγονός να αλληλεπιδράσει με μας… Δεν κατανοούμε πλήρως τι έχουμε κάνει και βιαζόμαστε να πάμε παρακάτω, στο κάθε τι επόμενο: Στην επόμενη ώρα, στην επόμενη μέρα, στην επόμενη δουλειά, στην επόμενη σχέση, στο επόμενο σπίτι…

Δεν παίρνουμε τον απαραίτητο χρόνο για τον εαυτό μας, για  να αγαπήσουμε και να αγαπηθούμε, δεν προλαβαίνουμε να δεθούμε με τους ανθρώπους και τις καταστάσεις, τρέχουμε από τη μία κατάσταση στην άλλη. Δεν κοιτάμε, δεν ακούμε, δεν καταλαβαίνουμε τι μας γίνεται…

Επόμενο είναι να αναρωτιόμαστε: Γιατί είμαστε μόνοι; Γιατί η ζωή μας μοιάζει κενή; Γιατί οι μέρες ενώ είναι γεμάτες από δραστηριότητες, σε εμάς μοιάζουν τόσο άδειες; Γιατί πλήττουμε;

Για δοκιμάστε την επόμενη φορά που θα νιώσετε αυτό το αίσθημα της κενότητας… να κάνετε κάτι μόνο για εσάς. Αφιερώστε μία ώρα από το χρόνο σας μόνο για τον εαυτό σας. Δοκιμάστε να πάρετε μία ταινία, να παραγγείλετε το αγαπημένο σας φαγητό, καθίστε αναπαυτικά σε μια πολυθρόνα και απολαύστε την στιγμή (σας). Έστω κι αν είναι για λίγο…

Μετά αναλογιστείτε αυτήν την ώρα που πέρασε.

Είχε κάποιο νόημα για εσάς; Περάσατε καλά;

Αν ναι, τότε ξανακάντε το με την πρώτη ευκαιρία.

Ο Γιάννης Ξηντάρας είναι Ψυχολόγος στην Αγία Παρασκευή, απόφοιτος Πανεπιστημίου Αθηνών και Strathclyde University. Μέλος του Συλλόγου Ελλήνων Ψυχολόγων και της Ελληνικής Προσωποκεντρικής και Βιωματικής Εταιρείας, επιστημονικός υπεύθυνος στο Κέντρο Συμβουλευτικής και Ψυχολογικής Υποστήριξης «Επαφή».

 Γράφει ο Ψυχολόγος-Ψυχοθεραπευτής Γιάννης Ξηντάρας (xidaras.gr)

Πόσες φορές έχουμε νιώσει να μας πνίγει το δίκιο και να είμαστε θυμωμένοι με άτομα που μας έχουν συμπεριφερθεί με τρόπο που να μην μας αξίζει; Δηλαδή δεν μας σεβάστηκαν, και στο τέλος μας πλήγωσαν. Συνήθως η πρώτη μας σκέψη είναι να τους εκδικηθούμε για να «δικαιωθούμε».

Σύντομα όμως, αντιλαμβανόμαστε πως το μίσος και ο θυμός που νιώθουμε γι’ αυτά τα άτομα και η εκδίκηση που θέλουμε να πάρουμε δεν οδηγεί πουθενά. Το πιο πιθανό, να μας χαλάσει και άλλο τη ψυχολογική μας διάθεση καθώς δεν μας βοηθάει να ξεχάσουμε.

Η συγχώρεση όμως, θα μας βοηθήσει να ξεχάσουμε το άτομο που μας πλήγωσε ακόμη και αν μας έβλαψε σε υπερβολικό βαθμό.  Γνωρίζω πως η συγχώρεση είναι δύσκολη υπόθεση. Θα πρέπει να ανατρέξουμε στο παρελθόν μας και να  ανασύρουμε από την μνήμη μας τα δυσάρεστα συναισθήματα που μας προκλήθηκαν και να τα επεξεργαστούμε.

Πως μπορούμε να συγχωρέσουμε κάποιον που μας έκανε μεγάλο κακό;

Σίγουρα η συγχώρεση δεν είναι εύκολη, ιδιαίτερα όταν ξέρουμε ότι είχαμε ‘’απόλυτο’’ δίκιο. Αυτό που θα μας βοηθήσει είναι να αποδεχτούμε την πραγματικότητα, δηλαδή πως το κακό έχει γίνει και ο χρόνος δεν γυρίζει πίσω για να αλλάξουμε κάποια συνθήκη. Η ζωή προχωρά και τα καλύτερα έρχονται, το να έχουμε αρνητικά συναισθήματα στο άτομο που μας έβλαψε δεν έχει καμία σημασία πια. Το μέλλον μας πρέπει να είναι γεμάτο με ευγένεια και χαρά και όχι με μίσος και πικρία.

Επίσης, είναι σημαντικό να γνωρίζουμε πως η συγχώρεση θα ανακουφίσει πρώτα εμάς. Η συγχώρεση είναι προσωπική, δεν αφορά αυτόν που μας έβλαψε. Δεν χρειάζεται να  του κοινοποιήσουμε ότι τον συγχωρέσαμε. Ούτε χρειάζεται να επαναφέρουμε στη ζωή μας κάποιον που μας πλήγωσε. Αποβάλουμε το βάρος του μίσους και του θυμού για να οδηγηθούμε στην προσωπική μας ευτυχία.

Από την άλλη μεριά, καλό είναι να δεχόμαστε ότι όλοι κάνουμε λάθη είτε λιγότερο είτε περισσότερο σοβαρά. Έτσι είναι η ζωή, μπορεί να πληγωθούμε αλλά μπορεί και να πληγώσουμε. Σίγουρα κάποια στιγμή στη ζωή σας θα σφάλατε και εσείς κάπου και θα θέλατε να σας συγχωρέσουν, οπότε οφείλουμε να δίνουμε συγχώρεση και εμείς. –Ότι δίνεις,παίρνεις -.

Ένας άνθρωπος που μας πλήγωσε ίσως μας βοηθήσει να μάθουμε και τον εαυτό μας καλύτερα. Μάλλον κάναμε λάθος επιλογή και εμπιστευτήκαμε ένα άτομο που δεν μας άξιζε, αλλά μέσα από αυτή την επιλογή μάθαμε πολλά. Και ας πληγωθήκαμε! Πήραμε ένα μάθημα, ώστε στο μέλλον να διαλέγουμε πιο προσεκτικά ποιους ανθρώπους θα έχουμε δίπλα μας.

Είναι δείγμα μεγαλοψυχίας να συγχωρούμε κάποιον που μας πρόδωσε, μας πλήγωσε με τον χειρότερο τρόπο. Για να συμβεί αυτό σημαίνει πως τα έχουμε καλά με τον εαυτό μας, έχουμε τη δύναμη να αποβάλλουμε το θυμό μας και να καταλάβουμε τα βαθύτερα κίνητρα του ατόμου που μας πλήγωσε. Με το να συγχωρέσουμε κάποιον δείχνουμε σοφότεροι και εμπειρότεροι. 

Μην διστάζουμε…Η συγχώρεση είναι αρετή!

Ο Γιάννης Ξηντάρας είναι Ψυχολόγος στην Αγία Παρασκευή, απόφοιτος Πανεπιστημίου Αθηνών και Strathclyde University. Μέλος του Συλλόγου Ελλήνων Ψυχολόγων και της Ελληνικής Προσωποκεντρικής και Βιωματικής Εταιρείας, επιστημονικός υπεύθυνος στο Κέντρο Συμβουλευτικής και Ψυχολογικής Υποστήριξης «Επαφή».